کوروش الاکبر

به نام خدا

«کورش بزرگ» از نویسنده‌ای عرب روی پیشخوان کتابفروشی‌های عرب زبان

خبرنگار امرداد - آفتاب یزدانی :

کتاب «کورش الأکبر ، مؤسس الدوله الفارسیة وأبو إیران؛ حیاته و فتوحاته وهل هو ذوالقرنین» که درباره‌ی کورش بزرگ، بنیان‌گذار دولت ایران است و به «پدر ایران» نامور است، از یک نویسنده‌ی عرب، چاپ شده و چندی است که بر پیشخوان کتابفروشی‌های عرب‌زبان است.
به گزارش «ایران‌نامه»، صابر صالح زغلول، نویسنده‌ی کتاب است که در ١٢ فصل و ٣٢٧ رویه، به عنوان‌هایی همچون؛ نام کورش، کورش نزد یهود،‌آیا کورش همان ذوالقرنین در قرآن است، صفات اخلاقی کورش، کورش و کروسوس و فتح لیدیه، فتح بابل، فرمان کورش در بابل، آزادی یهودیان از اسارت، بخشندگی کورش،‌کورش رهبر بزرگ و فرمانروایی دادگر، همسر کورش و پسرانش، آرامگاه کورش، شکل‌گیری دولت ایران و چکیده‌ای از پیروزی‌های کورش بزرگ، کورش ناجی وعده‌داده شده، پیشگویی‌‌های اشعیا و ارمیای نبی، بخت‌النصر کیست؟، بخت‌النصر و رفتارش با یهودیان، دین کورش، دادگری و بزرگی کورش به گواهی دشمنان، مردم ایران و زرتشت، گفتار ابوکلام آزاد درباره‌ی کورش و ذوالقرنین، گواهی‌های رخدادنگاران معاصر، قوم یاجوج و ماجوج و سدی که کورش در برابرشان ساخت، اسلام و زردشتیان و... پرداخته است.
این کتاب را «دار الکتاب العربی للنشر و التوزیع - القاهرة» به چاپ رسانده است.

در بخشی از این کتاب چنین آمده است:

کورش در تاریخ، همانا پناهگاه خدا در زمین و بخشنده ی گنجینه ها {ی الهی} است. کورش می گوید: «از این زمان که تاج پادشاهی بر ایران و بابل و چهار منطقه ی دیگر به یاری اهورامزدا بر سرم قرار گرفت اعلام می کنم که عقاید و عادات و ادیان امتها و اتباعی که در شاهنشاهی من هستند محترم شمرده خواهد شد و تا زمانی که زنده هستم اینگونه خواهد بود. و تحمیلی صورت نمی گیرد و امت ها در رد یا پذیریش عقاید، آزاد هستند.»
مایکل هارت می گوید: «بزرگی کوروش تنها به این نیست که کشورهای متفاوت و ناسازگار را {زیر یک شاهنشاهی} یکپارچگی بخشید، اما برای ارزشی که این مساله دارد می توانیم آن را نقطه ی عطفی در تاریخ سیاسی جهان باستان بدانیم.»
کورش شهریاری دادگر و اهل تسامح بود، و برای همین است که او ایده آل بسیاری از فرمانروایان دنیای جدید و قدیم به ویژه در غرب است، از اسکندر مقدونی گرفته تا رییس جمهوری آمریکا، توماس جفرسون که نسخه هایی از کتاب «شیوه و اخلاق کوروش» را نگهداری و مطالعه می کرد. یا همین گونه ترومان، رییس جمهوری دیگر آمریکا که می گفت: «من کوروش هستم، من کوروش هستم.»
همان گونه که از نوشتار رخدادنگاران یونان باستان همچون هرودوت و گزنفون، یا برخی از چکامه سرایان قدیم همچون میروس به دست می آید، جنگ ها و دشمنی های بسیاری میان ایران و یونان (روم) در جریان بوده است پس طبیعی است که رخدادنگاران یونانی در کتاب های خودشان مغرضانه، داوری کرده باشند و تنها بدی ها و نقایص را دیده و به کورش بزرگ نسبت داده باشند. ولی به هر حال با همه ی نسبت های مختلفی که به کوروش بسته اند همه ی نوشته های تاریخی متفوق القول اند که کورش «انسانی آسمانی و الهی است و به داد حکم می کند» و او «قلب و دستش طاهر و پاک است». بر این پایه بر بزرگی و حقانیت او پافشاری شده است. همچنین با خواندن این کتاب درمیابیم که کورش برای قوم یهود همان رهایی بخش موعود، برای نصاری همان مسیح و نزد مسلمانان همان ذوالقرنین است {که در قرآن آمده}.

تاريخ : سه شنبه 9 آبان 1391برچسب:کورش اللکبر,کوروش الاکبر,پدر ایران,ابوایران,ابو الایران,ایران نامه,اتباع,اتباعی,,

ارسال توسط سورنا

پدر ایران زمین

بنام خداوند پدر (کوروش) آفرین

این هم شعری از شاعر باذوق "صادق علی حق پرست" که منشور کوروش را به نظم کشیده است.

جهان در سیاهی فرو رفته بود                      به بهبود گیتی امیدی نبود

نه شایسته بودی شهنشاه مرد                         رسوم نیاکان فراموش کرد

بنا کرد معبد به شلاق و زور                        نه چون ما برای خداوند نور

پی کار ناخوب دیوان گرفت                       خلاف نیاکان به قربان گرفت

نکرده اراده به خوبی مهر                      در آویخت با خالق این سپهر

در آواز مردم به جایی رسید                      که کس را نبودی به فردا، امید

به درگاه مردوک یزدان پاک                     نهادند بابل همه سر به خاک

شده روزمان بدتر از روز پیش                   ستمهای شاهست هر روز بیش

خداوند گیتی و هفت آسمان                         ز رحمت نظرکرد بر حالشان

برآن شد که مردی بس دادگر                    به شاهی گمارد در این بوم و بر

چنین خواست مردوک تا در جهان               به شاهی رسد کوروش مهربان

سراسر زمینهای گوتی وماد                     به کوروش شه راست کردار داد

منم کوروش و پادشاه جهان                     به شاهی من شادمان مردمان

منم شاه گیتی شه دادگر                         نیاکان من شاه بود و پدر

روان شد سپاهم چو سیلاب و رود               به بابل که در رنج و آزار بود

بر این بود مردوک پروردگار                    که پیروز گردم در این کارزار

سرانجام بی جنگ و خون ریختن               به بابل درآمد ، سپاهی ز من
رها کردم این سرزمین را زمرگ                      هم امید دادم همی ساز وبرگ

به بابل چو وارد شدم بی نبرد                          سپاه من آزار مردم نکرد

اراده است اینگونه مردوک را                          که دلهای بابل بخواهد مرا

مرا غم فزون آمد از رنجشان                          ز شادی ندیدم در آنها نشان

نبونید را مردمان برده بود                              به مردم چو بیدادها کرده بود

من این برده داری برانداختم                            به کار ستمدیده پرداختم

کسی را نباشد به کس برتری                           برابر بود مسگر و لشکری

پرستش به فرمانم آزاد شد                              معابد دگر باره آباد شد

به دستور من صلح شد برقرار                        که بیزار بودم من از کارزار

به گیتی هر آن کس نشیند به تخت                   از او دارد این را نه از کار بخت

میان دو دریا در این سرزمین                        خراجم دهد شاه و چادر نشین

ز نو ساختم شهر ویرانه را                          سپس خانه دادم به آواره ها

نبونید بس پیکر ایزدان                                به این شهر آورده از هر مکان

به جای خودش برده ام هر کدام                      که دارند هر یک به جایی مقام

ز درگاه مردوک عمری دراز                         بخواهند این ایزدانم به راز

مرا در جهان هدیه آرامش است                      به گیتی شکوفایی دانش است

غم مردمم رنج و شادی نکوست                      مرا شادی مردمان آرزوست

چو روزی مرا عمر پایان رسید                      زمانی که جانم ز تن پر کشید
نه تابوت باید مرا بر بدن                           نه با مومیایی کنیدم کفن

که هر بند این پیکرم بعد از این                    شود جزئی از خاک ایران زمین

درود بر کوروش بزرگ که باعث افتخار ایران زمین و تمام آزاد اندیشان سراسر گیتی است.